Оригинальный текст
Күктә ай тулганда,
Караңгы урманда,
Йокламый бары тик ябалак.
Бик күпне белә ул,
Барысын күрә ул,
Йоклаганда бөтен тирә-як.
Җиңел түгел яшәүләре,
Белгәнеңне дәшмәүләре,
Төнлә кара булган затлар көндез ак.
Намус күзен йомганда,
Бар дөнья йоклаганда,
Йокламый бары тик ябалак.
Кемнәрдер курка төннән,
Чыкмый бикле өеннән,
Караңгылык чын йөзне ачкан чак.
Йоклый ярган батырлар,
Йоклый ир һәм хатыннар,
Йокламый бары тик ябалак.
Җиңел түгел яшәүләре,
Белгәнеңне дәшмәүләре,
Төнлә кара булган затлар көндез ак.
Намус күзен йомганда,
Бар дөнья йоклаганда,
Йокламый бары тик ябалак.
Кушканнар шулай күкләр,
Йоклый төнлә бик күпләр,
Күкләрнең һәр әйткән сүзе хак.
Иң карт имән башында,
Күзәтеп барсында,
Йокламый изге кош - ябалак.
Һәр төнне безгә дәшә ул,
Төннең серләрен чишә ул,
Ләкин әле туры юлдан без ерак.
Шуңа елый урманда,
Имәннәр арасында,
Һәр төнне изге кош - ябалак.
Русский перевод
Когда луна полна в небе,
В темном лесу,
Только ябалак не спит.
Многое он знает,
Все он видит,
Когда весь мир вокруг спит.
Нелегко его житье,
Знать правду в лицо,
Те, что ночью темны, днем светлы.
Когда честь закрывает глаза,
Когда весь мир спит,
Только ябалак не спит.
Кто-то крадется из тьмы ночи,
Не выходит из темных часов,
Тьма открывает истинное лицо.
Спят усталые герои,
Спят мужчины и женщины,
Только ябалак не спит.
Нелегко его житье,
Знать правду в лицо,
Те, что ночью темны, днем светлы.
Когда честь закрывает глаза,
Когда весь мир спит,
Только ябалак не спит.
Так поют небеса,
Многие спят в ночи,
Каждое слово небес - истина.
Самый старый дуб стоит,
Наблюдает за всем,
Сова святая не спит - ябалак.
Каждую ночь он размышляет о нас,
Решает тайны ночи,
Но мы все еще далеки от правильного пути.
Поэтому плачет в лесу,
Среди дубов,
Каждую ночь святая птица - ябалак.