Оригинальный текст
Көзге җилләр яфракларны
Йолкып-йолкып ала.
Елый урман, елый дөнья,
Елый кыр һәм дала.
«Балам» - дип тә әйтә алмадым,
Уттан - суларга салдың.
Үзең биргән бәхетеңне
Ходаем, нигә алдың?
Бу сынауны күтәрергә
Булыш миңа, Аллам!
Сагышым - сары ут минем,
Шул утларда янам.
«Балам» - дип тә әйтә алмадым,
Уттан - суларга салдың.
Үзең биргән бәхетеңне
Ходаем, нигә алдың?
Җаным әрни, өзгәләнә,
Эчтә утлар яна.
Әллә инде җилләр елый,
Әллә елый балам?
«Балам» - дип тә әйтә алмадым,
Уттан - суларга салдың.
Үзең биргән бәхетеңне
Ходаем, нигә алдың?
Русский перевод
Осенние ветры листву
Срывают, срывая, с ветвей.
Рыдает и лес, и вся земля,
Рыдают поля, степи.
«Дитя моё» - даже не смогла сказать,
Из огня бросила в пучину вод.
Счастье, что Сам дал мне,
Боже мой, зачем же отнял?
Это испытание вынести
Помоги мне, Аллах!
Моя печаль - жгучее пламя,
В этом пламени я сгораю.
«Дитя моё» - даже не смогла сказать,
Из огня бросила в пучину вод.
Счастье, что Сам дал мне,
Боже мой, зачем же отнял?
Душа изнывает, меняется,
Внутри огни горят.
Или это ветры рыдают,
Иль рыдает моё дитя?
«Дитя моё» - даже не смогла сказать,
Из огня бросила в пучину вод.
Счастье, что Сам дал мне,
Боже мой, зачем же отнял?