Узып булмый язмыштан - Расима Денисламова / Фанавис Даулатьбаев

Оригинальный текст

Кушылмаска юллар аерылды. Сүнде соңгы өмет чаткысы. Эчтән генә моңсуланган чагым Хәтерләтеп ялгыз аккошны. Авыр сөйгән ярны югалтуы. Йөрәк әрни ачы сагыштан. Сабыр гына тик түзәргә кала, Узып булмый икән язмыштан. Кояш сүнгән моңсу күзләрендә. Газап кына аны күрүе. Соңлап кына белдем,сөеклемнең, Башкада шул булган күңеле. Авыр сөйгән ярны югалтуы. Йөрәк әрни ачы сагыштан. Сабыр гына тик түзәргә кала, Узып булмый икән язмыштан. Мөмкин түгел икән, теләсәң дә, Аккан суны кире борырга. Сагышланган моңсу күңелемне Юатырга инде соңдыр ла. Авыр сөйгән ярны югалтуы. Йөрәк әрни ачы сагыштан. Сабыр гына тик түзәргә кала, Узып булмый икән язмыштан.

Русский перевод

Дороги разошлись, не соединяясь. Погасла последняя искра надежды. Внутри ноет болью Одинокую птицу вспоминая. Тяжело любимую потерю. Сердце ноет от тоски. Терпение лишь остается терпеть, Ведь не выйти из судьбы. В потухших глазах солнце. Злость одна от вида его. Поздно лишь узнала, мое сокровенное, У другого оно было сердце. Тяжело любимую потерю. Сердце ноет от тоски. Терпение лишь остается терпеть, Ведь не выйти из судьбы. Невозможно, сколько бы ни хотелось, Вернуть бегущую воду. Тоскующее болезненно сердце мое Ты уж утешь теперь. Тяжело любимую потерю. Сердце ноет от тоски. Терпение лишь остается терпеть, Ведь не выйти из судьбы.