Авылымның язгы ташулары -
Сагынуымның чиктән ашулары...
Ак шәлеңне ябынып ак башыңа,
Син чыгарсың, әнкәй, каршыма.
Мин кайтасы юлдан күзең алмый
Көткәнеңне сизәм, беләм мин.
Керсез күзләреңә карар өчен,
Ашыгыплар кайтып киләм мин.
Ак киенеп каршы алгангамы,
Күңелемнең бигрәк шат чагы.
Керфегеңә ап-ак карлар кунгач,
Бер кайтырмын әле мин тагын.
Мине уйлап, зинһар, сагышланма,
Иң якты җыр сиңа багышлана.
Синекедәй күңелем ак минем,
Ташу сыман илдән акмыймын.
Русский перевод
Весенние воды родного села -
Превышают границы моего тоскания...
Накинув на голову белое покрывало,
Ты выходишь, милая, навстречу мне.
Я возвращаюсь, не спуская глаз с дороги,
Чувствую твое ожидание, знаю я.
Ради встречи с твоими прекрасными глазами,
Спешу я, возвращаясь обратно.
Одетая в белое встречать меня,
Это особенно счастливый момент моего сердца.
Когда на твои ресницы садятся белоснежные снега,
Я ещё не вернусь обратно.
Думая обо мне, прошу, не тоскуй,
Самая светлая песня посвящается тебе.
Мое сердце белое, как твое,
Не течет из родной земли, подобно камню.