Оригинальный текст
Аккошлары китте,
Китте тирән күлнең,
Бәхет эзләп түгел, читләргә.
Миндә китеп барам,
Сөюемнән качып,
Яшь калдырып синең күзләрдә.
Калдыр сөю, мине, зинһар, калдыр,
Газапларга чумып яшәмим.
Оныт мине, мин дә онытырмын,
Тик онытырга көчем җитәрме?
Камышларга чәчең,
Чәчең уралмасын.
Күл буенда ялгыз моңайма.
Төшләремдә, миңа,
Синең тавыш дәшә:
"Кайт яныма, зиһар, саргайтма".
Калдыр сөю, мине, зинһар, калдыр,
Газапларга чумып яшәмим.
Оныт мине, мин дә онытырмын,
Тик онытырга көчем җитәрме?
Мин кайтырмын, бәлки,
Бәлки, күңелкәең (түзә алмыйча),
Тирән күлнең кызын (моңын) сагынып.
Үзем генә түгел,
Минем яннарымда
Аккошларым канат кагыныр.
Калдыр сөю, мине, зинһар, калдыр,
Газапларга чумып яшәмим.
Оныт мине, мин дә онытырмын,
Тик онытырга көчем җитәрме?
Русский перевод
Лебеди улетели,
Улетели с глубокого озера,
Не за счастьем, а в дальние края.
И я уезжаю,
Убегая от любви,
Оставляя слёзы в твоих глазах.
Оставь любовь, меня, прошу, оставь,
Я не могу жить в муках.
Забудь меня, и я забуду,
Но хватит ли мне сил забыть?
В камышах твои волосы,
Пусть волосы не спутаются.
Не печалься одна у берега озера.
В моих снах мне
Твой голос шепчет:
«Вернись ко мне, прошу, не увядай».
Оставь любовь, меня, прошу, оставь,
Я не могу жить в муках.
Забудь меня, и я забуду,
Но хватит ли мне сил забыть?
Я вернусь, возможно,
Возможно, когда сердце твоё (не выдержит),
Скучая по дочери (по печали) глубокого озера.
Не только я один,
Рядом со мной
Мои лебеди машут крыльями.
Оставь любовь, меня, прошу, оставь,
Я не могу жить в муках.
Забудь меня, и я забуду,
Но хватит ли мне сил забыть?