Оригинальный текст
Араларны бары сагыну бәйләр,
Искән җилләр, сабантуйлы җәйләр.
Төшләремә кердең, ерак дустым,
Күңелем белән күптән сиңа очтым.
Бабаларың елап киткән илдә
Җимерелә хәзер тимер киртә,
Инде үзем сәламемне илтәм,
Озатып калды Казан, Сөембикәм...
...Измир якларында иде бугай,
Үксеп-үксеп елады бер агай.
Мөһаҗирнең җыры икән җылау,
Нинди газап икән аны тыңлау?!
«Ай янында якты йолдыз,
Ай чыкты, син бат инде.
Чит җирләрдә озак йөрдең -
Бик сагындым, кайт инде...»
Татар юлы бетмәс - төкәнмәстер,
Дөнья кайнар, ә ул үзгәрмәстер.
Фин ягында туып үссәләр дә
Миҗгарын ул сагына, сүксәләр дә.
Утлы җирдән качып, сусыз җиргә
Киткәнсең син үз-үзеңне тиргәп,
Кытайда да ишетәмен моңың -
Сагындырадыр шул «Карурманың».
Зур халык түгел без җир шарында,
Тик мин яшим татар син барында.
Биштәреңне сал да иңнәреңә,
Йөрмә читтә, кайт, син, илләреңә!..
Русский перевод
Расстояния связывает лишь тоска,
Дующие ветры, сабантуйное лето.
Вошёл ты в мои сны, далёкий друг,
Душою моей давно к тебе я устремился.
В стране, откуда предки уходили с плачем,
Разрушается теперь железный занавес,
Теперь сам донесу свой привет,
Проводила меня Казань, моя Сююмбике...
...Где-то в краях Измира был скот,
Рыдая навзрыд, плакал один брат.
Плач - вот песня изгнанника,
Какая же мука её слушать?!
«Возле луны яркая звезда,
Луна взошла, а ты уже садись.
В чужих краях долго ходил -
Очень соскучился, возвращайся же...»
Татарский путь не кончится - не иссякнет,
Мир бурлит, а он не изменится.
Даже если родятся и вырастут в Финляндии,
Он тоскует по Мишгарю, скучает.
От огненной земли убегая, в безводную землю
Ушёл ты сам себя терзая,
Даже в Китае слышу твою печаль -
Заставляет тосковать та «Каруруман» твоя.
Не великий народ мы на земном шаре,
Но я живу, пока ты татарин.
Положи же ладони свои на плечи,
Не ходи на чужбине, вернись в родные края!..