Оригинальный текст
Ялгыз узган язлар, синсез аткан таңнар,
Күңелләргә кергән көз моңы.
Онытылган инде тәүге сөйгән ярлар,
Дөнья мәшәкате өй тулы.
Үпкәләсәң, әйдә, үпкәлә.
Тик кайгылар белән түләмә.
Соңлап кына килгән газиз яр,
Күз яшьләрем генә булып кал.
«Алда әле безнең сөю таңы», - диеп,
Өметләндермәче, гүзәлем.
Нигә кирәк инде, соңлап килгән бәхет.
Түзә алмас кебек йөрәгем.
Үпкәләсәң, әйдә, үпкәлә,
Тик кайгылар, белән түләмә.
Соңлап кына килгән газиз яр,
Күз яшьләрем генә булып кал.
Якты йолдыз булып, соңлап кына балкып,
Ул сөюем сүнде, атылды.
Өзгәләнә үзәк, тик бер генә теләк:
«Йә, Ходаем, бирче сабырлык».
Үпкәләсәң, әйдә, үпкәлә,
Тик кайгылар белән түләмә.
Соңлап кына килгән газиз яр,
Күз яшьләрем генә булып кал.
Русский перевод
Весны прошли в одиночестве, рассветы без тебя,
Осенней грустью наполнились сердца.
Забыты уже первые возлюбленные,
Дом полон житейских тревог.
Обижайся, если хочешь, обижайся.
Только горем не плати мне.
Любовь, что слишком поздно пришла,
Останься лишь слезами моими.
«Впереди ещё заря нашей любви», - говоря,
Ты вселяешь надежду, красавица моя.
Зачем мне теперь это запоздалое счастье.
Не вынесет, кажется, сердце моё.
Обижайся, если хочешь, обижайся,
Только горем не плати мне.
Любовь, что слишком поздно пришла,
Останься лишь слезами моими.
Яркой звездой вспыхнув напоследок,
Та любовь моя погасла, упала.
Меняется душа, но одно лишь желание:
«О, Господи, дай мне терпения».
Обижайся, если хочешь, обижайся,
Только горем не плати мне.
Любовь, что слишком поздно пришла,
Останься лишь слезами моими.