Сөелергә килгән идем - Нурия Абдуллина / Неизвестен

Оригинальный текст

Сөяркә булырга түгел, сөелергә Килгән идем җиргә. Гомер кояшыбыз баеганын Каршыларга бергә. Нишлисең бит, сөюлүләр түгел, Сөйәркәлек насыйп. Яратабыз, зинһар, ярлыка дип, Ходайга ялбырып. Кичтә мине, мине иркәләгән Кулларыңны үбеп, Гомер итү ямен рәхәтенә Тезләремне чүгеп. Нишлисең бит, сөюлүләр түгел, Сөйәркәлек насыйп. Яратабыз, зинһар, ярлыка дип, Ходайга ялбырып. Кичтә мине багу бу дөньяга Синең күзләр белән. Нахак арасыннан агарырга Синең сүзләр белән. Нишлисең бит, сөюлүләр түгел, Сөйәркәлек насыйп. Яратабыз, зинһар, ярлыка дип, Ходайга ялбырып.

Русский перевод

Не любить, а чтобы любимой быть Пришла я на землю. Чтобы встретить вместе Закат солнца нашей жизни. Что поделать, не быть любимой, А любить - вот судьба. Мы любим, молясь Богу: «Смилуйся, прости нас». Прости меня, целуя руки, Что ласкали меня, Преклонив колени Пред радостью жизни. Что поделать, не быть любимой, А любить - вот судьба. Мы любим, молясь Богу: «Смилуйся, прости нас». Прости меня за то, что смотрю на мир Твоими глазами. Что меж несправедливостью белею Твоими словами. Что поделать, не быть любимой, А любить - вот судьба. Мы любим, молясь Богу: «Смилуйся, прости нас».