Язлар алып килдең күңелемә минем,
Коңгырт күзләреңне керфегемә элеп.
Ничек яшәгәнмен соң мин язларымда,
Җәйләремдә сине күрмичә элек?
Синең язларыңда яшим,
Ташкыннар арасында.
Үзәкләремне өзә бит,
Синең бер карашың да.
Язлар алып килдең күңелемә минем,
Кышкы салкыннарда кайнар сулыш өреп.
Күз карашларыңнан эремичә, белмим,
Ничек яшәгәнмен микән соң мин элек?
Синең язларыңда яшим,
Ташкыннар арасында.
Үзәкләремне өзә бит,
Синең бер карашың да.
Язлар алып килдең күңелемә минем,
Тирә-ягым шомырт исләренә төреп.
Бер күз сирпәп алуга утта янмый,
Ничек яшәгәнмен микән соң мин элек?
Синең язларыңда яшим,
Ташкыннар арасында.
Үзәкләремне өзә бит,
Синең бер карашың да.
Русский перевод
Ты принесла весну в мою душу,
Повесив свои карие глаза на ресницы мои.
Как же я жил в свои вёсны,
В свои лета, не видя тебя прежде?
Я живу в твоих вёснах,
Среди половодий.
Обрывает мои сердца
Даже один твой взгляд.
Ты принесла весну в мою душу,
Веяв горячим дыханием в зимних холодах.
Не тая от твоих взглядов, не знаю,
Как же я жил, должно быть, прежде?
Я живу в твоих вёснах,
Среди половодий.
Обрывает мои сердца
Даже один твой взгляд.
Ты принесла весну в мою душу,
Окутав окрестности ароматом черёмухи.
Одного взмаха ресниц достаточно, чтобы сгореть в огне,
Как же я жил, должно быть, прежде?
Я живу в твоих вёснах,
Среди половодий.
Обрывает мои сердца
Даже один твой взгляд.