Оригинальный текст
Лачыннар оча, ай, һавала,
Мәдинәкәй генәм, гөлкәем,
Сандугачлар куна талларга.
Сандугачтай сайрар кыз баланы,
Мәдинәкәй генәм, гөлкәем,
Язмыш сата икән малларга.
Елга буйкайлары, ай, камышлык,
Мәдинәкәй генәм, гөлкәем,
Аккош балалары кагына.
Иртән генә торып, тышка чыкса,
Мәдинәкәй генәм, гөлкәем,
Туып-үскән җирен сагына.
Чал бөркеткәй очыр, ай, шыкыеп,
Мәдинәкәй генәм, гөлкәем,
Ябалак та йоклар түш киреп.
Таңнар аткан чакта бер кыз сыктый,
Мәдинәкәй генәм, гөлкәем,
Түшәгендә авыр төш күреп.
Русский перевод
Ласточки летают, ой, в небесах,
Моя Мәдинәкәй, мое цветение,
Скворцы садятся на ивы.
Как скворушка, поёт девочка,
Моя Мәдинәкәй, мое цветение,
Судьба разбрасывает по домам.
У берегов реки, ой, в камышах,
Моя Мәдинәкәй, мое цветение,
Белокрылые детки зовут.
Едва утром встанет, выйдет вон,
Моя Мәдинәкәй, мое цветение,
Тоскует по выросшей земле.
Пыль крутясь летит, ой, ветерком,
Моя Мәдинәкәй, мое цветение,
Даже орёл спит, сложив крылья.
Когда рассвет наступает, одна девушка плачет,
Моя Мәдинәкәй, мое цветение,
Видя во сне тяжёлый сон.