Өзмә миңа гөлләр - Миңнегали Дәүләтбаев / Азат Мәрдән

Оригинальный текст

Акчарлакның ялгыз тавышы да Шомландырды минем күңелне, Дулкыннарга карап уйланасың, Уйларыңда китү түгелме? Өзмә миңа гөлләр, өзмә миңа, Гомерләре кыска бигрәк тә. Сагышлырак өзгән гөлләрдән дә Яралары кала йөрәктә. Кыңгыраудай чынлап көлүеңнән Сандугачлар хәттә көнләшә. Йолдызларга ашуыңнан куркып, Янымда кал, диеп эндәшәм. Өзмә миңа гөлләр, өзмә миңа, Гомерләре кыска бигрәк тә. Сагышлырак өзгән гөлләрдән дә Яралары кала йөрәктә. Болыннардан гөлләр исе килә, Сулышларга каба hавасы. Иртә саен синең юлларыңа Энҗе булып килә яуасы. Өзмә миңа гөлләр, өзмә миңа, Гомерләре кыска бигрәк тә. Сагышлырак өзгән гөлләрдән дә Яралары кала йөрәктә.

Русский перевод

Одинокий голос чайки даже Опечалил душу мне, Смотришь на волны, задумавшись, Не об уходе ли твои мысли? Не дари мне цветы, не дари мне, Слишком коротка их жизнь. Печальнее увядших цветов Остаются раны в сердце. От твоего искреннего смеха, как колокольчик, Даже соловьи завидуют. Боясь, что ты уйдешь к звёздам, Зову: останься рядом со мной. Не дари мне цветы, не дари мне, Слишком коротка их жизнь. Печальнее увядших цветов Остаются раны в сердце. С лугов доносится аромат цветов, Тяжёлым становится воздух для дыхания. Каждое утро на твои дороги Жемчужиной ложится тихий дождь. Не дари мне цветы, не дари мне, Слишком коротка их жизнь. Печальнее увядших цветов Остаются раны в сердце.