Оригинальный текст
Каеннарны юл читендә ак кар кочкан,
Каеннарын исәрләнеп язган очтан.
Куеныма кысып сине сөяр булам,
Йөрим күптән хыялланып синле уйдан.
Ак кар булып, куныйм әле учларыңа,
Буран булып алыйм әле кочагыма.
Битләреңнән үбим әле килеп кунып,
Агартыйм мин бар дөньяңны акка күмеп.
Каеннарың утыра күп наздан оеп,
Мәхәббәтнең җылысыннан рәхәт тоеп.
Мин дә сиңа бүләк итәм йөрәгемне,
Аңла инде сине генә сөйгәнемне.
Ак кар булып, куныйм әле учларыңа,
Буран булып алыйм әле кочагыма.
Битләреңнән үбим әле килеп кунып,
Агартыйм мин бар дөньяңны акка күмеп.
Каеннарга җилләр ялгыш кагылса да,
Давыллары иңнәреңә сарылса да,
Кар бураны каеннарын ятка бирмәс,
Минем кебек сине шашып беркем сөймәс.
Ак кар булып, куныйм әле учларыңа,
Буран булып алыйм әле кочагыма.
Битләреңнән үбим әле килеп кунып,
Агартыйм мин бар дөньяңны акка күмеп.
Битләреңнән үбим әле килеп кунып,
Агартыйм мин бар дөньяңны акка күмеп...
Русский перевод
Берёзы у дороги белый снег обнял,
Твои берёзы словно пьяный написал.
Прижав к груди, тебя любить я буду,
Давно хожу, мечтая только о тебе.
Белым снегом я присяду на ветви твои,
Метелью я заключу тебя в объятья свои.
Щёки твои поцелую, присев и коснувшись,
Побелю весь твой мир, в белизну окунувшись.
Твои берёзы сидят, стыдливо застенчивы,
От тепла любви блаженство ощутив.
Я тебе подарю своё сердце в дар,
Пойми уже - лишь тебя люблю я.
Белым снегом я присяду на ветви твои,
Метелью я заключу тебя в объятья свои.
Щёки твои поцелую, присев и коснувшись,
Побелю весь твой мир, в белизну окунувшись.
Хоть ветра к берёзам ложно прикасаются,
Хоть бури к твоим плечам прижимаются,
Снежная метель берёз не отдаст чужим,
Как я, никто не полюбит тебя так.
Белым снегом я присяду на ветви твои,
Метелью я заключу тебя в объятья свои.
Щёки твои поцелую, присев и коснувшись,
Побелю весь твой мир, в белизну окунувшись.
Щёки твои поцелую, присев и коснувшись,
Побелю весь твой мир, в белизну окунувшись...