Юк, ышанмыйм... - Айдар Тимербаев / Айдар Минхаджев

Оригинальный текст

Сөю бүләк иткән бакчабызга Гөлләр чәчкән идек язларда. Аерылмаска вәгъдәләшеп, иң татлы хисләрне кушып Сулар сипкән идек аларга. Юк, ышанмыйм синең китүеңә, Яры булдың хәзер кемнәрнең. Суыктанмы әллә сагынудан Бөреләре сулды гөлләрнең. Чәчәкләрне сезнең күрмәм инде, Суласыз бит, гөлләр, боегып. Нинди рәхәт иде бергә, хәтирәләр йөрәкләрдә, Гомерлеккә калыр уелып. Юк, ышанмыйм синең китүеңә, Яры булдың хәзер кемнәрнең. Суыктанмы әллә сагынудан Бөреләре сулды гөлләрнең. Кичләр саен ачы яшьләр күрәм, Туңган гөлләремнең күзендә. Хәлегезне беләм, аңлыйм, тик җылыта гына алмыйм, Сагышлардан өшим үзем дә. Юк, ышанмыйм синең китүеңә, Яры булдың хәзер кемнәрнең. Суыктанмы әллә сагынудан Бөреләре сулды гөлләрнең.

Русский перевод

В саду, что подарила нам любовь, Мы сеяли цветы весной с тобой. Обещали не расставаться, чувства нежные храня, Поливали их живой водой. Нет, не верю я, что ты ушла, Чьей любимой стала ты сейчас. Или от тоски и от разлуки Завяли лепестки у наших роз. Цветов ваших я больше не вижу, Ведь без влаги вянут все цветы. Как прекрасно было вместе, в сердце память будет вечно Наших светлых и счастливых дней следы. Нет, не верю я, что ты ушла, Чьей любимой стала ты сейчас. Или от тоски и от разлуки Завяли лепестки у наших роз. Каждый вечер горькие я слёзы вижу В глазах моих замёрзших цветов. Я всё понимаю, знаю ваше горе, но согреть не в силах, От печали сам я мёрзну вновь и вновь. Нет, не верю я, что ты ушла, Чьей любимой стала ты сейчас. Или от тоски и от разлуки Завяли лепестки у наших роз.