Оригинальный текст
Уралган авыл кичке рәхәткә,
Керәсе килми, нинди күңелле.
Өздереп уйный гармуннарыбыз,
Гөрли урамнар, бәйрәм шикелле.
Булды, бар иде андый вакытлар,
Эх, сагындыра, калды шул ерак.
Үтәсе килә тагын бергәләп,
Урамнар буйлатып, гармуннар уйнатып.
Киң урамнар да тар иде безгә,
Тик ятуларны белмәдек бер дә.
Узган чагында гармуннар белән
Кызлар күзләрен алмады бездән.
Булды, бар иде андый вакытлар,
Эх, сагындыра, калды шул ерак.
Үтәсе килә тагын бергәләп,
Урамнар буйлатып, гармуннар уйнатып.
Төшләргә керә капка төпләре,
Кышын тын яуган кар бөртекләре.
Куркытмадылар хәтта салкыннар,
Кулдан төшмәде бер дә гармуннар.
Булды, бар иде андый вакытлар,
Эх, сагындыра, калды шул ерак.
Үтәсе килә тагын бергәләп,
Урамнар буйлатып, гармуннар уйнатып.
Русский перевод
Деревня окуталась вечерним покоем,
Но что за веселье - не хочется в дом.
Играют гармошки с душевной тоскою,
Улицы гремят, словно праздник кругом.
Бывало, бывало - такие деньки,
Эх, как тоскую, остались вдали.
Хочется снова пройти той дорогой,
Бродя по улицам, гармошки играя.
И широкие улицы были нам тесны,
Мы не знали усталости, спать не ложились.
И девичьи взгляды под звуки гармони
От нас ни на миг оторваться не смели.
Бывало, бывало - такие деньки,
Эх, как тоскую, остались вдали.
Хочется снова пройти той дорогой,
Бродя по улицам, гармошки играя.
В мечтах появляются калиток узоры,
Зимою тихонько спадающий снег.
Даже морозы нас не пугали нисколько,
Гармошку из рук не выпускал человек.
Бывало, бывало - такие деньки,
Эх, как тоскую, остались вдали.
Хочется снова пройти той дорогой,
Бродя по улицам, гармошки играя.