Оригинальный текст
Уяндылар гөрләвекләр, акты ярсып,
Ашкындылар гүя якты яздан качып.
Алар кебек, без дә язда калалмадык,
Аерылмаска сәбәпләрне табалмадык.
Белсәң иде минем хәлләремне,
Син булмагач, бәхет килсен каян,
Тыңгы белми йөрәк янар һаман-һаман,
Беркемне дә болай яраталмам.
Кичке шәфәкъ нурларында яшь бөреләр
Мөлдерәмә яшьләр булып күренделәр.
Саубуллашып, соңгы сүзләр әйтелделәр,
Мең сораулар сине миннән яшерделәр.
Белсәң иде минем хәлләремне,
Син булмагач, бәхет килсен каян,
Тыңгы белми йөрәк янар һаман-һаман,
Беркемне дә болай яраталмам.
Чыга алмый йөрим кебек томаннардан,
Сагышларым күзләремне томалаган.
Булмады, дип, үпкәләшкән чагыбызда
Ни җитмәде икән безгә языбызда.
Белсәң иде минем хәлләремне,
Син булмагач, бәхет килсен каян,
Тыңгы белми йөрәк янар һаман-һаман,
Беркемне дә болай яраталмам.
Тыңгы белми йөрәк янар һаман-һаман,
Беркемне дә болай яраталмам...
Беркемне дә болай яраталмам...
Русский перевод
Проснулись жаворонки, расколов рассвет,
Взлетели, словно от светлой весны бегут.
Как и они, мы в весне не остались,
Причин не расставаться так и не нашли.
Если б ты знала о моём состоянье,
Когда нет тебя, откуда счастью взяться,
Не зная покоя, сердце горит всё время,
Никого так больше не смогу полюбить.
В лучах вечерней зари молодые почки
Кристальными слезами мне показались.
Прощаясь, последние слова сказаны были,
Тысяча вопросов скрыли тебя от меня.
Если б ты знала о моём состоянье,
Когда нет тебя, откуда счастью взяться,
Не зная покоя, сердце горит всё время,
Никого так больше не смогу полюбить.
Не могу выйти, словно из тумана,
Тоска мои глаза застилает.
Не получилось, мол, когда мы обиделись,
Чего же не хватило нам в судьбе нашей.
Если б ты знала о моём состоянье,
Когда нет тебя, откуда счастью взяться,
Не зная покоя, сердце горит всё время,
Никого так больше не смогу полюбить.
Не зная покоя, сердце горит всё время,
Никого так больше не смогу полюбить...
Никого так больше не смогу полюбить...