Үткән саен гомер караңгырак,
Усалрак һаман бураннар,
Җан да тартмый, кан да тартмый бүген,
Ерагая гына туганнар.
Аларның тик файдалысын гына
Үз күрәбез, якын итәбез.
Ярлыларын җиде ятлар кебек
Сәламен дә алмый үтәбез.
Ә син мине гаеп итмәссеңме,
Туганым дип дәшсәм әгәр дә?!
Нишләтте бу каһәр суккан заман,
Нигә төштек мондый хәлләргә?!
Күрим дисәң ерак туганыңны,
Мал бүләргә чыксын җай гына.
"Мин дә сезнең нәсел әле" - диеп,
Эт тә бет тә килә яныңа.
Бер-беребез өчен яну-көю,
Сөенүләр күптән он(ы)тылган,
Көнчелекнең суык төтеннәре
Бәгырьләргә таштай утырган.
Ә син мине гаеп итмәссеңме,
Туганым дип дәшсәм әгәр дә?!
Нишләтте бу каһәр суккан заман,
Нигә төштек мондый хәлләргә?!
Бөтенесен күреп үсәләр бит,
Рәнҗемәсме безгә балалар?
Сүнеп бетсә нәсел учаклары,
Алар каян җылы табарлар?!
Ә син мине гаеп итмәссеңме,
Туганым дип дәшсәм әгәр дә?!
Нишләтте бу каһәр суккан заман,
Нигә төштек мондый хәлләргә?!
Русский перевод
С каждым днём жизнь всё темнее,
Всё свирепей метут метели,
Ни души не тянет, ни крови сегодня,
Лишь изредка видишь родных.
Только выгодных из них
Мы замечаем, приближаем к себе.
А бедных, словно прокажённых,
Даже не здороваясь, обходим стороной.
А ты меня не осудишь ли,
Если назову тебя родным?!
Что с нами сделало это проклятое время,
Почему мы дошли до такого?!
Захочешь увидеть дальнего родственника -
Пусть только выйдет делить скот.
«Я тоже из вашего рода», - говоря,
И пёс, и вошь приходят к тебе.
Гореть друг за друга,
Радоваться - давно забыто,
Холодный дым зависти
Камнем лёг на наши сердца.
А ты меня не осудишь ли,
Если назову тебя родным?!
Что с нами сделало это проклятое время,
Почему мы дошли до такого?!
Видя всё это, растут ведь
Наши дети - не обидятся ли на нас?
Если погаснут очаги рода,
Где они найдут тепло?!
А ты меня не осудишь ли,
Если назову тебя родным?!
Что с нами сделало это проклятое время,
Почему мы дошли до такого?!