Әти кеше, гомер көзләреңдә
Ялгыз калдың, ялгыз, берүзең.
Улларың да килеп хәлең белми,
Юылмаган күптән тәрәзең.
Салкын өйдә сары сагышлары
Тормасыннар җанын телгәләп.
Тормасыннар җанын өзгәләп,
Онытмагыз ялгыз әтиләрне.
Онытканнар газизләрең сине,
Балаларың дөнья куалар.
Күзләреңнән синең яшьләр тама,
Ерылгандай язгы буалар.
Салкын өйдә сары сагышлары
Тормасыннар җанын телгәләп.
Тормасыннар җанын өзгәләп,
Онытмагыз ялгыз әтиләрне.
Салкын җилдән ачык ишек елый,
Шыгыр-шыгыр килеп ала ул.
Ишетмиләр сине, кычкырсаң да, -
Кычкырсаң да ярсып «каравыл».
Салкын өйдә сары сагышлары
Тормасыннар җанын телгәләп.
Тормасыннар җанын өзгәләп,
Онытмагыз ялгыз әтиләрне.
Мәхәббәтең инде гүр иясе,
Уятмыйсың күптән син үбеп.
Ялгыз калгач, син бит үзең дә
Сүнеп барган сукыр ут кебек.
Салкын өйдә сары сагышлары
Тормасыннар җанын телгәләп.
Тормасыннар җанын өзгәләп,
Онытмагыз ялгыз әтиләрне.
Русский перевод
Отец, в глазах твоих осенних
Остался ты один, совсем один.
И сыновья приходят, не узнав о горе,
Давно не мыто твоё окно.
В холодном доме грустные печали
Пусть не терзают душу,
Пусть не рвут душу,
Не забывайте одиноких отцов.
Забыли близкие тебя,
Дети за суетой гоняются.
Из глаз твоих слёзы катятся,
Словно весенние туманы тают.
В холодном доме грустные печали
Пусть не терзают душу,
Пусть не рвут душу,
Не забывайте одиноких отцов.
От холодного ветра дверь открытая плачет,
Со скрипом-скрипом приходит она.
Не слышат тебя, хоть ты и кричишь, -
Хоть кричишь надрывно «караул».
В холодном доме грустные печали
Пусть не терзают душу,
Пусть не рвут душу,
Не забывайте одиноких отцов.
Твоя любовь теперь в могиле,
Не будишь ты давно поцелуем.
Оставшись один, ты ведь и сам
Как угасающий слепой огонь.
В холодном доме грустные печали
Пусть не терзают душу,
Пусть не рвут душу,
Не забывайте одиноких отцов.