Сөюемнән шашып, канатланып,
Очып йөрүемне онытмыйм.
"Сөясеңме?" дидең, мин оялып,
Янып төшүемне онытмыйм.
Мин яратып сиңа карап тордым,
Елмайдың син, аңлап күзләрдән.
Ялкынланган чагы сөюемнең
Көчле иде хисләр, сүзләрдән.
Өметләрем бер көн күккә очкач,
Әрнеп юксынуны онытмыйм.
Яшәү ямьсез, көн күңелсез иде,
Кояш нуры үтмәс болыт мин.
Җаным аша үтте инде бар да,
Йөрәгемдә калды эзләре.
Мәхаббәт тә, яну-көюләр дә
Ялкытмыйлар алар үзләре.
Русский перевод
От любви окрылённая, упоённая,
Не забуду, как я парила в высоте.
«Любишь ли?» - ты спросил, я смущённая
Запылала - и это в моей судьбе.
Я смотрела на тебя с любовью нежной,
Ты улыбкой отвечал, читая взгляд.
В пору пламенной любви безбрежной
Чувства были сильнее, чем слова звучат.
Когда надежды взмыли в небеса однажды,
Не забуду, как рыдала до утра.
Жизнь была безрадостной, и день был каждый
Без души - я тучей стала, где нет тепла.
Всё прошло уже сквозь душу, всё познала,
В сердце лишь остались те следы.
И любовь, и страсти, что пылала, -
Сами по себе уже не тяготят, увы.