Авылкаем (бишенче вариант) - Анвария Ибатова

Оригинальный текст

Синдә үткән бала чакларыбыз, Үсмер чаклар, яшьлек еллары, Күңелләргә җуелмаслык булып Калды туган якның җырлары. Авылымның урамнарына Күпме мәхәббәт сере сыйган. Сагындырып кайтар, газиз җирем, Туган авылыннан кем туйган. Хәтерләрдә буранлы кышлары, Сандугачлы җәйге кичләре. Язларында назларга тулышкан, Бөреләнгән сөю хисләре. Авылымның урамнарына Күпме мәхәббәт сере сыйган. Сагындырып кайтар, газиз җирем, Туган авылыннан кем туйган. Урамнардан гармун тартып узам, Чалларса да инде чәчләрем. Гомер буе сиңа таб(ы)нып, саг(ы)нып, Яшәү көче алып яшәдек. Авылымның урамнарына Күпме мәхәббәт сере сыйган. Сагындырып кайтар, газиз җирем, Туган авылыннан кем туйган. Сагындырып кайтар, газиз җирем, Туган авылыннан кем туйган...

Русский перевод

В тебе прошло детство наше, Подростковые годы, юности дни, Неизгладимо в сердцах Остались песни родной стороны. На улицы моей деревни Сколько тайн любви излилось. Ты зовёшь, тоскою манишь, дорогая земля, Кто же насытится родной деревней? В памяти метельные зимы, Летние вечера с соловьями. Весной переполненные нежностью, Бурлящие чувства любви. На улицы моей деревни Сколько тайн любви излилось. Ты зовёшь, тоскою манишь, дорогая земля, Кто же насытится родной деревней? По улицам с гармонью иду, Хоть седыми стали уж волосы. Всю жизнь тебе поклоняясь, скучая, Черпали мы силы для жизни. На улицы моей деревни Сколько тайн любви излилось. Ты зовёшь, тоскою манишь, дорогая земля, Кто же насытится родной деревней? Ты зовёшь, тоскою манишь, дорогая земля, Кто же насытится родной деревней...