Оригинальный текст
Гомерләрнең мәңге түгеллеген,
Фани икәнлеген белсәм дә,
Ышанасым килә кешеләрнең,
Үзе үлгәч, җаны исәнгә.
Әткәй җаным, син дә кайтасыңдыр,
Язлар җиткәч, берәр кош булып, —
Йә сандугач, йә карлыгач булып,
Йә кыр казларына кушылып.
Безне сагынудыр сайрый-сайрый,
Баш очыннан очып үтүең;
Синең өчен аермасы юктыр
Кош теленнән кеше теленең.
Әрни-әрни безгә сөйлисеңдер
Сугышларның хәтәр юлларын,
Берәм-берәм бездән сорыйсыңдыр
Үзең киткәч ниләр булганын.
Тик без генә сине аңламыйбыз,
Без, адәмнәр, бигрәк наданбыз.
Кош телләрен аңлау кая инде —
Туган телдән мәхрүм калганбыз.
Әткәй җаным, бик сагынам сине,
Бик аңлыйсым килә кош телен;
Ләкин кошлар бездән биек, бөек,
Ә мин — кеше генә, һаман кош түгел.
Русский перевод
Хоть я и знаю, что жизнь не вечна,
Что бренно всё на свете,
Верить хочется, что душа человека
Жива, когда сам он умрёт.
Отец родной, и ты вернёшься,
Когда придёт весна, какой-то птицей, —
Иль соловьём, иль ласточкой станешь,
Иль к диким гусям присоединишься.
Это тоска зовёт нас, когда поёшь-поёшь,
Пролетая над головой;
Для тебя нет разницы
Между птичьим языком и человеческим.
Ты рассказываешь нам, кружа-кружа,
О страшных дорогах войны,
Один за другим у нас спрашиваешь,
Что случилось после твоего ухода.
Но мы тебя не понимаем,
Мы, люди, особенно невежественны.
Понять язык птиц — куда уж там,
Когда от родного языка отлучены.
Отец родной, так тоскую по тебе,
Так хочется понять птичий язык;
Но птицы выше нас, величественней,
А я — всего лишь человек, всё ещё не птица.