Шушы җирдә тудык, шушында,
Барыбыз да үстек шушында,
Елгасында җәен су коенып,
Агач коньки шуып кышында.
Агач коньки шуып кышында —
Үстек барыбыз да шушында.
Һәм шушы җир безгә акыл бирде,
Йолдызларга очар көч бирде.
Тик беркемнең ташлап киткәне юк,
Җәен су коенган бу җирне,
Кышын коньки шуган бу җирне.
Җәен су коенган бу җирне,
Кышын коньки шуган бу җирне.
Моңсуланып озатып кала да,
Көлеп каршы ала шушы җир.
Шушы җирдән китү безнең хыял,
Сагынып шуңа кайту — безнең чир.
Сагынып шуңа кайту — безнең чир.
Көлеп каршы ала шушы җир.
Картаймый да һаман, яшәрми дә,
Ягымлы да үзе, сөйкемле…
Тик аз гына кечерәйгән кебек,
Безне үстергән әнкәй шикелле.
Безне үстергән әнкәй шикелле —
Ягымлы да үзе, сөйкемле…
Русский перевод
На этой земле родились, на ней самой,
Все мы выросли на ней родной,
Летом на реке купались у берегов,
А зимой на коньках катались средь снегов.
А зимой на коньках катались средь снегов —
Все мы выросли здесь, у родных берегов.
И эта земля нам разум дала,
К звёздам лететь нам силы дала.
Но никто не смог покинуть навсегда
Эту землю, где купались летом у реки,
Где зимой катались на коньках вдали.
Эту землю, где купались летом у реки,
Где зимой катались на коньках вдали.
С грустью провожая нас вдаль,
Встречает с улыбкой вновь эта земля.
Уехать отсюда — наша мечта была,
Но вернуться с тоской — наша судьба.
Но вернуться с тоской — наша судьба.
Встречает с улыбкой вновь эта земля.
Не стареет она и не молодеет никогда,
Приятная и милая такая…
Только чуть-чуть меньше стала, словно,
Как мать, что вырастила нас когда-то.
Как мать, что вырастила нас когда-то —
Приятная и милая такая…