Араларда еллар — киртәләр - Фуат Абубакеров / Амир Камалиев

Оригинальный текст

Бергәләшеп йөргән сукмаклардан Ялгыз гына кайтып киләмен. Син яраткан чәчәкләрне җыеп, Такыялар үреп киямен. Ап-ак ромашкалар — мәхәббәтең, Сары төнбоеклар — синең сагышың. Мәтрүшкәләр — миңа хыянәтең, Кыңгырау гөл — көлгән тавышың. Кире очрашырга юллар ябык, Араларда еллар — киртәләр. Юллар сине һаман миннән читкә Ераккарак алып китәләр. Ап-ак ромашкалар — мәхәббәтең, Сары төнбоеклар — синең сагышың. Мәтрүшкәләр — миңа хыянәтең, Кыңгырау гөл — көлгән тавышың. Сандугачлар парлап оя корган, Тик мин генә ялгыз, юк оям. Суга иелеп үскән талга бәрелеп, Агып китте ялгыз такыям. Ап-ак ромашкалар — мәхәббәтең, Сары төнбоеклар — синең сагышың. Мәтрүшкәләр — миңа хыянәтең, Кыңгырау гөл — көлгән тавышың.

Русский перевод

С тропинок, где вместе мы ходили, Возвращаюсь я теперь один. Собираю я цветы, что ты любила, Плету тюбетейки, как это было с ним. Белые ромашки — это твоя любовь, Жёлтые лютики — твоя тоска. Матрёшки — предательство моё вновь, Колокольчик — смеха звонкого строка. Назад встретиться — пути закрыты, Между нами годы — преграды стоят. Дороги тебя от меня всё дальше уводят, Всё дальше, дальше меня разлучат. Белые ромашки — это твоя любовь, Жёлтые лютики — твоя тоска. Матрёшки — предательство моё вновь, Колокольчик — смеха звонкого строка. Соловьи парами гнёзда строят, Лишь я один остался, нет гнезда. Прислонившись к иве, что к воде склоняясь стоит, Уплыла тюбетейка моя одна. Белые ромашки — это твоя любовь, Жёлтые лютики — твоя тоска. Матрёшки — предательство моё вновь, Колокольчик — смеха звонкого строка.