Оригинальный текст
Иш(е)леп-иш(е)леп ап-ак карлар ява,
Ә күңелдә хисләр бураны.
Хатирәләр белән җитәкләшеп,
Кабат-кабат урыйм урамны.
Табышларым калган, югалтулар,
Тетрәнүләр, әче сагышлар.
Үкенүләр, офтанулар калган,
Уйламыйча кылган ялгышлар, ялгышлар.
Назлар тулы, җылы язларыма
Юлны күмгән еллар тузаны.
Узган яшьлек хатирәсе булып,
Җанда уйный хисләр бураны.
Табышларым калган, югалтулар,
Тетрәнүләр, әче сагышлар.
Үкенүләр, офтанулар калган,
Уйламыйча кылган ялгышлар, ялгышлар.
Эзләреңне эзлим, таба алмыйм.
Ак бураннар себ(е)реп үткәнме?
Җилләр көлеп карап тора сыман,
Гомер йомгакларын сүткәнне.
Табышларым калган, югалтулар,
Тетрәнүләр, әче сагышлар.
Үкенүләр, офтанулар калган,
Уйламыйча кылган ялгышлар, ялгышлар.
Русский перевод
Кружась-кружась, белый снег идет,
А в душе чувств метель бушует.
С воспоминаниями за руку взявшись,
Вновь и вновь прохожу по улице той.
Мои находки остались, и потери,
Трепет сердца, горькая печаль.
Остались сожаленья и вздохи,
Необдуманные ошибки, ошибки.
Моей нежной, теплой весне
Путь замела годов пыльная буря.
Прошедшей юности воспоминаньем,
В душе играет чувств метель.
Мои находки остались, и потери,
Трепет сердца, горькая печаль.
Остались сожаленья и вздохи,
Необдуманные ошибки, ошибки.
Твоих следов ищу, найти не в силах.
Белые метели замели их разве?
Ветра смеются, кажется, смотря,
Как жизнь подводит все итоги.
Мои находки остались, и потери,
Трепет сердца, горькая печаль.
Остались сожаленья и вздохи,
Необдуманные ошибки, ошибки.