Онытмадым сине, авылым - Фарит Якшиголов / Абдулхак Игебаев

Оригинальный текст

Күңелемә дәва кебек була Көндә сине искә алуым, Нишләр идем әгәр бу дөнъяда Син булмасаң, туган авылым?! Хушлашканда, сизмәгәнмен икән Йөрәгемнең синдә калуын, Гомер үткән сайын, мин ныгырак Сагынамын сине, авылым! Язмышымның күрдем күкрәүен дә, Күрдем җан тетрәткеч давылын, Юлым кайда гына юллыкса да, Онытмадым сине, авылым! Хушлашканда, сизмәгәнмен икән Йөрәгемнең синдә калуын, Гомер үткән сайын, мин ныгырак Сагынамын сине, авылым! Юккамы ни сиңа ашкынуым, Хис кузында, бадрап януым, Әнкәм элгән бишекләрем синдә, Әткәм йорты синдә, авылым! Хушлашканда, сизмәгәнмен икән Йөрәгемнең синдә калуын, Гомер үткән сайын, мин ныгырак Сагынамын сине, авылым!

Русский перевод

Словно лекарство для души моей — Каждый день вспоминать тебя, Что бы я делал на этом свете, Если б не было тебя, родная деревня?! Когда прощались, не почувствовал тогда, Что сердце моё в тебе осталось, Чем дальше жизнь идёт, тем сильнее Скучаю по тебе, деревня! Видел я судьбы своей громы, Видел бури, душу сотрясавшие, Куда бы путь меня ни заносил, Не забыл тебя, моя деревня! Когда прощались, не почувствовал тогда, Что сердце моё в тебе осталось, Чем дальше жизнь идёт, тем сильнее Скучаю по тебе, деревня! Разве нет причин мне тосковать, В котле чувств сгорая и томясь, Моя мать качала колыбель в тебе, Дом отца в тебе стоит, деревня! Когда прощались, не почувствовал тогда, Что сердце моё в тебе осталось, Чем дальше жизнь идёт, тем сильнее Скучаю по тебе, деревня!